sabah sigara almaya gidecektim, sonra paramın olmadığını farkettim, sonra da pazartesi günü itibariyle sigarayı bırakacağım sözünü hatırladım. çok gaz bir şekilde uyandıktan sonra greco'nun yaptığı kahveyi içtim. güzelce hazırlandım ve okula gittim. meğersem sınav bugün değilmiş. "iyi ki değilmiş, yoksa beklerken kesin tanıdık birilerini görüürüm sigara uzatırlar" dedikten sonra arkadaşımı gördüm (sigara içmeyen). kısa bir sohbet ve son 4 günün özetini geçtikten sonra şirkete geldim. canım hala sigara istemiyordu. iyiymiş böyle dedim. saat 3e doğru bir ara canım sigara istedi ama bu isteğimi meyve, sebze, peynir ekmekle geçiştirdim. ama sigara istedikçe bişeyler yemek, bişeyler yedikçe sigara daha çok istemek ve sonra daha çok yemek... durdurdum kendimi. bol bol su içtim. çay demlendi, iki bardak çay içtim, gözümün önünde onlarca insanın sigara içişini seyrettim. hava karardıktan sonra daha feci oldum. herşeye bağırmaya başladım, gerginlik, stres...
sigaranın ne kadar bağımlılık yaptığını bu şekilde görüyomuş insan. içmedikçe daha çok sıkıldım, agresifleştim, nefes egzersizleri ile unutmaya çalıştım ve bir şekilde dükkandan sağ salim çıkabildim.
bu arada bir de sigarayı bırakmayı düşünmeyenler için, bütün gün imkansızlıktan sigara alamamışsınızdır. tek dal sigara için etrafta gezinir tanıdık yüzler ararsınız, "kanka bi dal sigaran var mı" demek için... sonra tanımadığınız insanlara yönelirsiniz. "pardon bir dal sigaranızı alabilir miyim acaba?" kişinin son sigarası değilse veya öküz değilse size sigaranızdan ikram edecektir. işte o an dışarıdan nasıl göründüğünüzü hayal edin.. bir dal sigara için ne kadar aciz duruma düşebildiğinizi hayal edin. daha da bişey demiyorum size ben...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
hmm, demek öyle.